Jak towarzyszyć w pojedynku

Śmierć ukochanej osoby jest trudna i trudna dla większości z nas. Przez pewien czas jego nieobecność wpływa na różne obszary naszego życia: nazywamy to procesem lub czasem żałoby. W tym artykule z .com chcemy wam doradzić, jak towarzyszyć ludziom, którzy ponieśli straty . W tym artykule znajdziesz różne wskazówki i zalecenia, które pomogą ci lepiej zrozumieć, jak czują się ludzie, którym towarzyszysz i ich reakcje.

1

Istnieje kilka zasad i przepisów, które pomagają innym w tym czasie; po prostu bycie obok tego, kto nas potrzebuje i autentycznie, bycie sobą, jest najbardziej odpowiednie.

2

Bardziej niż rozmowa, trzeba otworzyć drzwi do komunikacji, słuchać. Ludzie, którzy ponieśli stratę ukochanej osoby, potrzebują więcej, by usłyszeć, niż słuchać słów pocieszenia.

3

Unikaj banałów, takich jak „musisz być silny” lub „musisz iść dalej”. Czasami spojrzenie i przytulanie są lepsze niż puste słowa bez uczucia.

4

Nie trzeba mówić zbyt wielu rzeczy, czasami wystarczy „Przepraszam”, a nasza prosta obecność jest najlepszą pomocą.

5

Musimy ułatwić wyrażanie uczuć: kiedy osoba płacze lub uzewnętrznia swoje emocje, wystarczy, że jesteśmy po ich stronie, po prostu towarzysząc im, nie przerywając ich.

6

Konieczne jest, aby towarzyszyć w pojedynku, że jesteśmy ciepli, bliscy i współczujący, oferując odpowiedni kontakt fizyczny, bez przywiązania, a także pozostawiając przestrzenie samotności.

7

W dni i tygodnie po pogrzebie ukochanej osoby musimy zadzwonić lub odwiedzić, nie przeszkadzając, rozmawiając trochę i pocieszając osobę, ważne jest, aby wykazać zainteresowanie, jak się masz? Jak się masz?

8

Bardzo ważne jest, aby towarzyszyć w pojedynku nie tylko w dniu pogrzebu, ale kilka dni później musimy rozszerzyć naszą rękę, aby pomóc osobie o niskim poziomie moralnym, zarządzać lub czegokolwiek potrzebować.

9

Inne wskazówki, które musimy wziąć pod uwagę podczas pogrzebu, są następujące:

• Jak pisać słowa kondolencyjne.
• Jak zrobić kartę kondolencyjną

• Towarzyszenie pojedynku nie oznacza mówienia osobie, która straciła ukochaną osobę, co ma robić, ani proszenia go o przejęcie inicjatywy, albo oczywiście zniknięcie i jej nie popieranie.